Ο «Μάτζουκιτς της ΑΕΚ» και η σημασία του «φτιαγμένου» Μελισσανίδη

• Μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση πριν μερικά χρόνια, η μετατροπή του Μάτζουκιτς από καθαρό φορ, σε αριστερό ακραίο επιθετικό, από τον Αλέγκρι στην Γιουβέντους.

• Μάλιστα το είχα τόσο πολύ έξω από το μυαλό μου, που στα πρώτα ματς που το έβλεπα, προσπαθούσα να καταλάβω τι θέση έπαιζε ο Κροάτης, έχοντας αποκλείσει από το μυαλό μου την περίπτωση να παίζει αριστερά. Κι όμως, αριστερά έπαιζε. Και καθιερώθηκε κιόλας.

• Στην ΑΕΚ τις τελευταίες εβδομάδες, ένας άλλος Ιταλός, με σχέση μάλιστα με την Γιουβέντους, ο Μάσιμο Καρέρα, αλλάζει την αγωνιστική ταυτότητα ενός άλλου Κροάτη.. Του Μάρκο Λιβάγια.

• Ενός παίκτη μάλιστα που είναι από τους τελευταίους που μπορείς να φανταστείς μέσα σε τακτικά καλούπια, να εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές του προπονητή του. Σε μια θέση μάλιστα, στην οποία στην ως τώρα καριέρα του ...δεν πλησίαζε καν.

• Ένα παιδί με πολύ ποδοσφαιρικό πάθος, ο Μάρκο Λιβάγια και με ιδιοσυγκρασία που τον κάνει να μοιάζει αχαλίνωτος στο γήπεδο κάποιες φορές, έχει μετατραπεί σε έναν ποδοσφαιριστή που κάνει συγκεκριμένες δουλειές για να υποστηρίξει το τακτικό πλάνο. Και μέσα από αυτές, περιμένει τις στιγμές να βγάλει την μεγάλη του ποιότητα.

• Μέχρι πρότινος ο Λιβάγια, ο «Μάτζουκιτς» πλέον της ΑΕΚ, ήταν στο γήπεδο με στόχο να βγάλει την μεγάλη του ποιότητα περιμένοντας από την υπόλοιπη ομάδα να κάνει ...τις συγκεκριμένες δουλειές.

• Και ποιος είπε πως τέτοιοι ποδοσφαιριστές ...δεν πλησιάζονται; Πλησιάζονται, αρκεί ο προπονητής να έχει προσωπικότητα, υπόβαθρο πίσω του που να τον κάνει να νιώθει σημαντικός και τρόπο να διαχειριστεί όλους τους διαφορετικούς χαρακτήρες στα αποδυτήρια.

• Η ΑΕΚ παίζει συντηρητικά στο «Κλεάνθης Βικελίδης», με μεσοεπιθετική τριάδα Κλωναρίδη, Αλμπάνη και τον Βέρντε «δεκάρι»! Κανείς δεν στάθηκε σε αυτό. Ο κυνισμός, το «κατενάτσιο» κι όλα αυτά τα κουραστικά κλισέ, στα οποία αρέσκονται όσοι δεν έχουν όρεξη ή ικανότητα, να ψάξουν περισσότερο το σκεπτικό πίσω από προπονητικές επιλογές.

• Χθες με τον ΟΦΗ, ο Καρέρα παρουσιάζει την πιο αποτελεσματικά σε παραγωγή φάσεων και εκμετάλλευση των χώρων που δίνει αντίπαλος στο τελευταίο του τρίτο ΑΕΚ.

• Το κάνει αυτό, ενώ στην άμυνα που υποτίθεται ρίχνει το βάρος, δεν έχει Βράνιες, Τσιγκρίνσκι, Σβάρνα και χρησιμοποιεί τον Λόπες κεντρικό αμυντικό! Κάτι σαν τον Φαν' τ Σιπ, με τον Σταφυλίδη στην Εθνική.

• Σε όλο αυτό το ωραίο πράγμα που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην ΑΕΚ, αν πρέπει να βρούμε κάποια στοιχεία σώνει και ντε να συζητήσουμε, νομίζω η κατοχή μπάλας είναι ένα από αυτά.

• Και χθες με τον ΟΦΗ, όπως ακόμη και στο κύπελλο με τον Παναιτωλικό, ο αντίπαλος της ΑΕΚ είχε περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του.

• Σαφέστατα σε κάποιο βαθμό, είναι στοιχείο της αγωνιστικής προσέγγισης της ΑΕΚ, με τον Καρέρα στον πάγκο.

• Ωστόσο έχω την εντύπωση πως δεν είναι μόνο αυτό. Άλλωστε για να έχει σταθεί δυο – τρεις φορες και ο ίδιος ο Καρέρα στις δηλώσεις του στο πρόβλημα της κατοχής της μπάλας, σημαίνει πως δεν είναι 100% κατ' επιλογή.

• Φυσικά η κατοχή, ειδικά η ανούσια, δεν λέει τίποτε. Η ΑΕΚ είχε με λιγότερη κατοχή, τις διπλάσιες και βάλε τελικές από τον χθεσινό της αντίπαλο, το ίδιο περίπου και με τον Παναιτωλικό. Στα ίσια με τον Άρη, όπως και με τον Παναθηναϊκό, όπως και με τον Ολυμπιακό. Σε όλα τα ματς είχε λιγότερη κατοχή.

• Είχε όμως κάποιο διάστημα και χθες στο πρώτο ημίχρονο, που ο αντίπαλος είχε καλή κυκλοφορία πολύ κοντά στην περιοχή της, η άμυνα έβγαινε κοντά στο τέρμα και παρά την προσπάθεια να κρατήσει μπάλα, δεν τα κατάφερνε.

• Η κατοχή δεν είναι πανάκεια, αλλά κάποιες φορές η παρατεταμένη απώλεια της, προκαλεί μέσα στο γήπεδο εκνευρισμό και ένταση μεγαλύτερη απ΄όσο πρέπει. Γι΄αυτό πιστεύω πως το συγκεκριμένο και για τον Καρέρα είναι πρόβλημα.

• Βέβαια, στην ΑΕΚ όπως είναι σήμερα, υπάρχει ένα ταβάνι.

• Κατοχή μπάλας ουσιαστική κιόλας, σημαίνει πολλούς παίκτες μα τα κατάλληλα χαρακτηριστικά και την αυτοπεποίθηση για να την κρατήσουν και να την μοιράσουν και σωστά.

• Η ΑΕΚ στις περισσότερες ενδεκάδες που κατεβάζει ο Καρέρα, ακόμη πάσχει σε αυτόν τον τομέα. Υπάρχουν ακόμη αρκετοί παίκτες, ειδικά από την μέση και πίσω (πολύ περισσότερο και με την απουσία του Τσιγκρίνσκι), που δε νιώθουν καλά με τη μπάλα στα πόδια.

• Χθες αυτό το πρόβλημα για την ΑΕΚ υπήρχε με τα ακραία της μπακ και γενικά υπάρχει σε αυτή την θέση. Περισσότερο μετά την αποχώρηση του Γκάλο.

• Θέσεις πολύ σημαντικές και των δύο ακραίων μπακ, για πολλά πράγματα στο σημερινό ποδόσφαιρο.

• Φανερά, εκεί για να «ματσάρει» ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό η ΑΕΚ. Εκεί χρειάζεται καινούργια πράγματα μακροπρόθεσμα και σωστή επιλογή για το τι κρατάει από αυτά που έχει τώρα.

• Ο Δ. Μελισσανίδης ήταν πολύ χαρούμενος όπως επιβεβαιώνουν και τα ρεπορτάζ, μετά το τέλος του αγώνα και κατέβηκε στα αποδυτήρια για συγχαρητήρια.

• Ο Δ. Μελισσανίδης ως γνωστόν είναι αυτός που φταίει όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά στο αγωνιστικό.

• Αλλά είναι πάντα εκτός του τοπίου των ...ευσήμων, όταν τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν καλά. Η ΑΕΚ τις λύσεις φαίνεται τις βρίσκει πάντα επειδή ξεχνάνε ανοιχτή την πόρτα στα Σπάτα, και μερικές φορές μπαίνει από μόνος του μέσα κάποιος που τις έχει.

• Φυσικά δεν είναι έτσι. Ο Μελισσανίδης πήρε την σωστή απόφαση της επιλογής του Καρέρα, αν και στον οργανισμό της ΑΕΚ μέσα, το προβάδισμα του Ιταλού σε σχέση με τον Σλούτσκι, δεν ήταν και τόσο ξεκάθαρο. Μέχρι τέλους σχεδόν. Μια βδομάδα είχε ζητήσει ο Ρώσος, όχι τίποτε τρομερό.

• Μη ξεχνάμε πως τον Καρέρα η ΑΕΚ μπορούσε να τον είχε πάρει και νωρίτερα. Αλλά δεν υπήρχε εισήγηση υπέρ αυτής της επιλογής.

• Ο Μελισσανίδης ήταν που νωρίτερα είχε πάρει την απόφαση να προχωρήσει με τον Ίλια Ίβιτς και μάλιστα με συμφωνία, πέρα από τα συνηθισμένα δεδομένα της δικής του ΑΕΚ.

• Το σημειώνω αυτό, γιατί είναι σχεδόν κοινά αποδεκτό πως ο νέος τεχνικός διευθυντής αποτέλεσε επιλογή που έχει πολύ θετική επίδραση.

• Κι ο Μελισσανίδης την πήρε την απόφαση, σε μια περίοδο που κυριαρχούσε πλέον η άποψη ακόμη και να μην αντικατασταθεί για κάποιο διάστημα ο Λυμπερόπουλος.

• Το καλό για την ΑΕΚ είναι πως η αγωνιστική αλλαγή με την έλευση του Καρέρα, «φτιάχνει» το αφεντικό της, τον κάνει ξανά χαρούμενο με την ομάδα. Κι όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που σημαίνει τα πάντα για την ΑΕΚ και την πορεία της προς ένα πολύ καλύτερο μέλλον την τελευταία επταετία, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση για το πόσο σημαντικό είναι αυτό.